تأثیر مدل مراقبت مشارکتی بر خستگی بیماران تحت همودیالیز نگهدارنده: کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده

چکیده زمینه و هدف: بیماران تحت همودیالیز به‌علت مشکلات متعدد از خستگی زیادی رنج می‌برند که این امر تأثیرات منفی قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی و وضعیت بهداشت فرد می‌گذارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مدل مراقبت مشارکتی بر خستگی بیماران تحت همودیالیز انجام شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی شاهد‌‌دار، 52 بیمار تحت همودیالیز به‌ روش مبتنی بر هدف، انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. پرسشنامه‌های دموگرافیک و مقیاس شدت خستگی (FSS) قبل از مداخله در هر دو گروه، تکمیل و مدل مراقبت مشارکتی براساس مراحل انگیزش، آماده‌سازی، درگیرسازی و ارزشیابی، در گروه آزمون به مدت 3 ماه اجرا شد. فراوانی و میانگین شدت خستگی یک‌ماه بعد از مداخله، با اطلاعات قبل از مداخله به کمک آزمون‌های آماری کای‌دو، تی مستقل و مقادیر تکراری مقایسه گردید. یافته‌ها: بعد از مداخله میزان خستگی در سطح خفیف افزایش یافت و میزان خستگی در سطح شدید به شکل قابل‌توجهی کاهش پیدا‌ کرد (02/0=p). همچنین نتایج نشان داد بعد از مداخله، میانگین نمره کل شدت خستگی در گروه مداخله کاهش یافته است (036/0=p). نتیجه‌گیری: اجرای مدل مراقبت مشارکتی بر شدت خستگی بیماران تحت همودیالیز اثر مثبت دارد. لذا می‌توان با به‌کارگیری این مدل توسط پرستاران خستگی بیماران را بهبود بخشید. کلید واژه‌ها: مراقبت مشارکتی؛ بیماران تحت همودیالیز؛ خستگی؛ کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده.